Tussen 1955 en1968 vocht de burgerrechtenbeweging in Amerika voor gelijke rechten voor zwarten onder leiding van Martin Luther King Jr. (1929 – 1968). In 1968 werd King vermoord. Mensen gingen massaal de straat op om voor hun rechten te vechten. Bekend zijn de Montgomery Bus Boycot in 1955 -1956. Deze boycot zorgde er voor dat Martin Luther King in heel Amerika bekend werd. Heel bekend is ook de mars op Washington in 1963. Meer dan 200.000 demonstranten kwamen naar Washington. Martin Luther King hield hier zijn beroemde ‘I have a dream’ toespraak. Na de mars werden King en andere leiders van de burgerrechtenbeweging in het Witte Huis ontvangen door president Kennedy. Er werd een beging gemaakt met wetgeving die de burgerrechten van zwarte Amerikanen moest waarborgen. Hiermee werd een begin gemaakt met het verbeteren van de positie van zwarten in de Verenigde Staten. Het was slechts een begin. Zwarten staan nog steeds op achterstand in Amerika. Formeel bestaat er geen rassenscheiding meer in Amerika, maar het is nog steeds een racistisch land. Als New Orleans een overwegend blanke bevolking zou hebben gehad, dan zou er na de ramp die door de orkaan Katrina werd veroorzaakt wel adequater zijn opgetreden. Nu liet men de mensen stikken.
Mavis Staples (1939) is haar hele carrière lang betrokken geweest bij de burgerrechtenbeweging. Op haar laatste CD blikt ze terug op ruim vijftig jaar strijd voor burgerrechten. Ze zingt liederen uit die tijd en zelfgeschreven songs waarin ze zingt over haar eigen ervaringen en haar mening geeft over de huidige stand van zaken. Ze is erg negatief over deze tijd; ‘dit is de eenentwintigste eeuw, maar het lijkt wel of het 1960 is’ verzucht ze.
Mavis Staples begon haar carrière in 1950. Aanvankelijk zong ze in kerken in haar regio. Toen ze in 1957 haar middelbare school diploma had gehaald ging ze met haar vader en zussen overal in het land optreden als de Staple Singers. De Staple Singers bestonden uit vader Roebuck “Pops” Staples en Mavis en haar zussen Cleo,Yvonne en Pervis. De Staples werden wel “God’s greatest hitmakers” genoemd. Vader Staples was een persoonlijke vriend van Marin Luther King. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat de Staple Singers de spirituele en muzikale stem van de burgerrechtenbeweging werden. Ze hebben popliedjes met een positieve boodschap gecoverd zoals “A Hard Rain’s Gonna Fall” van Bob Dylan en “For What It’s Worth” van Stephen Stills. De Staples zongen veel liedjes met een boodschap zoals; “Long Walk To D.C.” en “When Will We Be Paid?”. Vanaf 1968, toen de Staples een contract met het Stax label tekenden, gingen ze meer soul muziek maken en werden ze minder een gospel groep. In die tijd werden ze begeleid door Booker T. and the M.G.’s. Tussen 1971 en 1975 stonden ze regelmatig in de top 40 en waren ze echte popssterren. Mavis Staples kreeg op 1 november 2007 de “Spirit of Americana” Free Speech Award. Deze prijs word toegekend door de Americana Music Association (AMA). Deze prijs werd eerder gewonnen door mensen als Kris Kristofferson en Steve Earle. Eerder had ze al eens een Grammy gewonnen en was ze opgenomen in de Rock And Roll Hall Of Fame.
Mavis Staples nam haar eerste soloalbum op in 1969. In de jaren tachtig nam ze albums op onder de leiding van Prince. In 1996 nam ze een album op dat een eerbetoon was aan Mahalia Jackson, een beroemde gospelzangeres. En nu is er dan We’ll Never Turn Back. Dit album is geheel gewijd aan de strijd voor de burgerrechten. Wat mij betreft is het een van de mooiste CD’s die er in 2007 zijn verschenen. Het album is geproduceerd door Ry Cooder die altijd een grote liefde heeft gehad voor de Amerikaanse muzikale traditie. Hij speelt prachtig slidegitaar op dit album. Ladysmith Black Mambazo zorgt voor schitterende achtergrondzang. Dit alles is echter niets vergeleken met de stem van Mavis zelf. Ze heeft een diepe, rauwe, gruizige stem vol soul waarmee ze de sterren van de hemel zingt. Ze zingt liederen vol pijn, woede, kracht en hoop. Mavis Staples is een zeer gelovige vrouw en haar muziek is altijd religieus geïnspireerd. Tegelijkertijd is ze erg maatschappijkritisch. Ze blijft vastberaden strijden voor een rechtvaardige wereld. Dit maakt haar volgens popkenner en radiopresentator Roel Bentz van den Berg tot de mooiste mens die er op dit moment op aarde rondloopt. Zelf drukt ze haar houding als volgt uit; “Things are better but we’re not where we need to be and we’ll never turn back.” Mavis Staples laat op haar manier zien wat menselijke waardigheid is, of in ieder geval zou moeten zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten